Books, facsimiles & CDs, Listen
Op Vrijdag 22 april organiseert Terra Nova Collective de eerste vriendenhappening gekoppeld aan de seizoenpresentatie.
Afgelopen jaar stond het Terra Nova Collective regelmatig in de kijker. Deze inspanningen hebben geresulteerd in een mooi palmares en mede hierdoor zijn we erin geslaagd om voor de nabije toekomst enkele sterke projecten binnen te halen.
Als officiële start van de vriendenwerking voor het Terra Nova Collective seizoen 2016-2017 organiseert Terra Nova Collective voor U een exclusieve muzikale ontmoeting op vrijdag 22 april om 20:00u in de concertzaal van Thomas More, Kronenburgstraat 58-68, Antwerpen.
Word vriend van Terra Nova Collective en schrijf 50 Euro per persoon over op
rekeningnummer BE40 0017 5496 9163.
U hebt dan gratis toegang tot dit unieke concert en er ligt tevens een mooi presentje te wachten bij de inkom. Graag je aanwezigheid melden via rikhendriksodb@gmail.com
Opnames in wereldpremière uit het Brahmstijdperk
Op 10 april werd de nieuwe Terra Nova CD voorgesteld. Het betreft Luikse wereldpremières voor hoorn klavier en viool door niemand minder dan Jeroen Billiet, Jean-Claude Vanden Eynden en Veronique Bogaerts.
De wereldpremières die op dit album staan werden allemaal gecomponeerd omstreeks 1865, het jaar waarin één van de mooiste werken uit de hoornliteratuur gecomponeerd werd: het Trio opus 40 van Johannes Brahms. De tweede helft van de negentiende eeuw kende een levendige kamermuziekcultuur, die breed gedragen werd door de welopgeleide bourgeoisie van die tijd. Geen enkele componist incarneert dit fenomeen beter dan Johannes Brahms, die in totaal vierentwintig grote werken publiceerde voor ensembles van twee tot zes musici. Het leeuwendeel van dit oeuvre is geschreven voor combinaties van piano en strijkers. Blaasinstrumenten daarentegen zijn zeldzaam in dit oeuvre: naast het hoorntrio is er enkel het klarinetkwintet opus 115 en het klarinettrio opus 114.
Brahms’ kamermuziekwerken zijn bijzonder. Vergeleken met de traditionelere kamermuziekgenres – het hoorntrio wordt soms beschreven als een pianotrio met een hoorn in plaats van een cello – valt dit des te meer op. De eerste editie van het trio bevatte weliswaar een alternatieve cellopartij, maar zelfs in deze “genormaliseerde” uitvoering door een pianotrio (die Brahms overigens “vreselijk” vond) zou de cello nog steeds klinken alsof die een hoorn probeert te imiteren.
Ook beantwoordt het schrijven voor de hoorn in het Trio niet aan wat men idiomatisch zou verwachten. De meest voorspelbare kant van de muzikale persoonlijkheid van de hoorn , de jachtstijl, komt hier enkel in de finale naar voor. Wat in de eerste drie delen overheerst is het lyrische aspect, of, zoals een commentator in die tijd het verwoordde: “de donkere kant” van het instrument. Hierbij is het belangrijk om te vermelden dat Brahms zijn Trio niet voor de moderne ventielhoorn maar voor de ventielloze natuurhoorn schreef, een instrument dat hij ook in orkestwerken prefereerde. Toen Brahms het werk schreef in 1865 was de natuurhoorn, zeker in de Duitstalige Europese gebieden, nagenoeg verdwenen ten voordele van de veel functionelere en chromatisch te bespelen ventielhoorn. Voor Brahms betekende dit technische voordeel zonder meer het verlies van het “ware karakter” van de hoorn: namelijk een variatie in klankkleur doorheen het register, een veel donkerder timbre, en -omwille van de vele “gestopte” noten- een algemeen verlies aan expressiviteit. Overal waar hij kwam probeerde Brahms spelers te overtuigen om zijn Trio op de natuurhoorn uit te voeren, want “als je het op een ventiel- hoorn speelt gaat alle poëzie verloren”.
Related posts
By 
Comments RSS Feed