30 september 2018 wordt in AMUZ een dag vol grotendeels ongekende barokmuziek uit onze contreien, met lezingen en concerten.

De Gouden Eeuw van Rubens was in Antwerpen namelijk ook een bloeiperiode voor de ‘edele hemelsche konst der musycken’ (Susato, 1551). De muziekdrukkunst floreerde, de kathedraal lokte componisten en muzikanten uit binnen- en buitenland, en dankzij instrumentenbouwers als Hans Ruckers en zijn nazaten groeide Antwerpen uit tot dé klavecimbelstad. Ook na de Val van Antwerpen in 1585 bleef Antwerpen een belangrijke economische en culturele metropool. De veranderende sociale en economische context maakte plaats voor gegoede burgers die muzieksalons organiseerden en stilaan moesten de traditionele rederijkerskamers wijken voor een meer zakelijke organisatie van het (muziek)theater: in het in 1661 opgerichte Aalmoezenierstheater op de Grote Markt werd opera vanaf 1682 de populairste theatervorm.

Het is tegen deze achtergrond dat een nieuwe muziektaal doorsijpelde en zich ontwikkelde, gestimuleerd ook door de vele internationale contacten die de stad rijk was: barokmuziek aan de Schelde. Willem de Fesch (1687-1761) was, in het prenationale Europa, een ware kosmopoliet. Zijn ouders stammen uit Luik, maar hij werd in Alkmaar geboren; hij kreeg zijn opleiding vermoedelijk in Luik, werkte als violist in Amsterdam, was kapelmeester in Antwerpen, en leefde en werkte drie decennia lang in Londen. Zijn muziek klinkt dan ook erg internationaal, met invloeden van Händel, Vivaldi en Corelli. Ook Joseph Hector Fiocco (1703-1741) bracht, als telg van een Italiaanse muzikantendynastie, italianità mee toen hij in 1731 vanuit Brussel naar Antwerpen trok om de Fesch te vervangen als sangmeester van de Kathedraal. In 1737 zou Fiocco naar Brussel terugkeren om er Petrus Brehÿ (1673-1737) op te volgen als kapelmeester van de Collegiale kerk Sint-Michiel en Sint-Goedele.

Omdat slechts een deel van hun werk ondertussen is uitgegeven, is het oeuvre van de Fesch, Fiocco en Brehÿ – samen met dat van hun tijdgenoten uit onze contreien – onderbelicht gebleven en dus al te weinig bekend. Onderzoeksgroepen van het Antwerps Conservatorium willen daar verandering in brengen en organiseren daartoe samen met AMUZ een bijzondere barokdag met twee lezingen en twee concerten. In zijn lezing noemt de befaamde Nederlandse musicoloog Rudolf Rasch de Fesch gedurfd ‘de Vivaldi van de Lage Landen’, terwijl historica Stephanie Beghein u op sleeptouw meeneemt doorheen het stedelijke muziekleven in Antwerpen en de Zuidelijke Nederlanden van de 17de en 18de eeuw. Sopraan Anne Cambier, violist Guido De Neve en klavecinist Frank Agsteribbe, allen verbonden aan het Conservatorium van Antwerpen, brengen een selectie uit de Lady Erskine Canzonetta’s die de Fesch rond 1730, net vóór zijn vertrek naar Londen, componeerde. Die charmante Italiaanse canzonetta’s wisselen De Neve en Agsteribbe af met enkele vioolsonates van de Fesch. Maar het hoogtepunt van deze barokdag wordt ongetwijfeld de uitvoering o.l.v. Frank Agsteribbe van de dodenmissen van Fiocco en Brehÿ. Barok erfgoed dat tot klinken wordt gebracht.

AMUZ, 30 september 2018
11 u.
Lezing door Rudolf Rasch: ‘‘Willem de Fesch, de Vivaldi van de Lage Landen’
Werk van Willem de Fesch en Pierre Joseph Van den Bosch door Anne Cambier, Guido De Neve, en Frank Agsteribbe.

14 u.
Lezing door Stephanie Beghein: ‘Barokmuziek aan de Schelde’

15 u.
Werk van Joseph Hector Fiocco en P.H. Brehÿ door cantoLX en Ensemble de la Chapelle Saint-Marc o.l.v. Frank Agsteribbe.

Barokmuziek aan de Schelde is een organisatie van de onderzoeksgroepen Uitvoeringspraktijk in Perspectief en Labo XIX&XX van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen en het Studiecentrum voor Vlaamse Muziek, in samenwerking met Universiteit Antwerpen, Centrum voor Stadsgeschiedenis.

Fiocco, Willem de Fesch

By Axel De Schrijver

Related posts

Scherzi Musicali !